[Το κείμενο αναμένεται να δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα και στους καταλόγους της διοργάνωσης]
1. Ποια είναι η τοποθέτηση της τέχνης (σας) στον καιρό της Κρίσης;
Ιδανικός ρόλος της Τέχνης για τον Ορίζοντα Γεγονότων είναι η δυνατότητα αλλαγής παρονομαστή στα μεγέθη, μετατόπισης της Πραγματικότητας σε μια άλλη διάσταση από την προσφερόμενη και εν τέλει ο προσανατολισμός του βλέμματος σε ένα πεδίο ηδονικών επιλύσεων των ζητημάτων της Ζωής.
Ως γνωστόν, η Αλήθεια κατασκευάζεται κι αυτή, όπως και το Ψέμα...
Το σκηνικό της Ελληνικής κρίσης έχει έντονα τα στοιχεία προτετελεσμένης προφητείας, η οποία αφού πρώτα μας έσυρε μέσα απ τη φούσκα της ευημερίας και των εγωιστικών προτύπων, τώρα μας περνάει στα έρημα τοπία της υποβάθμισης και του εξευτελισμού του ατόμου. Μοιάζει σαν μια επιδημία η οποία εξαπλώνεται με την (τοξική) πληροφορία. Ο συντονισμένος ρόλος των media οργανώνει την φαινομενικότητα και προστατεύει τα γεγονότα. Ζητούμενο απ την Τέχνη είναι η απενεργοποίηση ακριβώς αυτού τού μηχανισμού με τη δημιουργία ενός καλού απορρυπαντικού για το βλέμμα και όχι μόνο...
2. Πώς προσεγγίζετε την έννοια της αποτυχίας;
Σε μία διαφορετική είσπραξη εννοιών όπως Εγώ, Άλλος, Έχω, Είμαι κλπ η έννοια της Αποτυχίας θα είχε μια διαφορετική αξία από την εποχή της περιορισμένης αυτονομίας και αυτοκαθορισμού που ζούμε τώρα. Καθώς οι έννοιες χρεωκοπούν και αυτοκτονούν μαζικά εμείς πρέπει να μετριάσουμε τη χαρά μας (ή τη λύπη μας) και να κοιτάξουμε ευθεία πίσω απ τις λεπτές γραμμές. Γιατί χρεωκοπώντας πχ η Οικονομία, η Κοινωνία, η Δημοκρατική αντιπροσώπευση, η Εθνική αυτονομία, η Επανάσταση ακόμα, ουσιαστικά αποτυγχάνει η εξουσιαστική και πελατειακή τους χρήση. Ο συνδυασμός που ξεκλειδώνει το χρηματοκιβώτιο της Ευτυχίας, υπάρχει μέσα και συγχρόνως πολύ μακριά τους. Βέβαια για τον Ορίζοντα Γεγονότων, αποτυχία ως νέο δεδομένο, ούτως ή άλλως, δεν υφίσταται καθώς παρουσιάζει έως αυτή τη στιγμή, μηδενικό ισολογισμό εσόδων, χρηματοδοτήσεων πολιτικής υπεραξίας κάθε είδους και όποιας -ακόμα και προσχηματικής- δημοσιότητας. Η επιβίωση της εταιρίας μας, δεν στηρίζεται σ αυτά.
3. Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει μέλλον; Ή η κατάρρευση είναι αναπόφευκτη;
Προτείνονται δύο δράσεις συνολικά οι οποίες θεωρούμε ότι κάθε μία εξ αυτών με τον τρόπο της δίνει κάποια διέξοδο.
α. Ένα εργαστήρι ''λαϊκής ψυχοθεραπείας'', όπου καλείται το κοινό να φέρει συσκευές τηλεόρασης και καλλιτέχνες να τους ''απαλλάξουν" απ' αυτές επιστρέφοντας τες σαν έργα Τέχνης, ή γενικώτερα συσκευές για τη μεταφορά του υποκειμένου σ' ένα αποπυρηνικοποιημένο στάδιο της συνείδησης, - όπως πχ. ενυδρεία.. Η δράση προβλέπεται τριήμερη, ακολουθώντας το βιβλικό μοτίβο, από την πτώση ως την κάθαρση.
β. Ένα γραφείο - ''ανταλλακτήριο'' νομισμάτων που θα λειτουργήσει από την ''ΑRT BANK'' με τυχαία συχνότητα, στους χώρους της Μπιενάλε. Εδώ, παρουσιάζονται καλλιτεχνικά νομίσματα τα οποία έχουν παραχθεί την προηγούμενη χρονιά, στα πλαίσια του project ART BANK. Με αυτή τη δράση επιχειρείται να διερευνηθεί η έννοια της ανταλλαγής σε σχέση με το υπάρχον νόμισμα και τις στρεβλώσεις που κουβαλά πάνω του, και ένα άλλο, φαντασιακό, νόμισμα για ανταλλαγές χρόνου, επικοινωνίας, διαθεσιμότητας, αισθητικής και, βεβαίως, αγνών αισθημάτων...
Πιστεύουμε ότι αυτού του τύπου οι δράσεις απενεργοποιούν συμβολικά τη συνοχή του ντόμινο και άρα δυσχεραίνουν αναπόφευκτα την πτώση.
Η κατάρρευση απομακρύνεται σαν έννοια και αν σκεφτούμε ότι είναι σοφό όταν μαθαίνεις απ' τα λάθη σου, όπως και ακόμα σοφώτερο, όταν μαθαίνεις απ τα λάθη των άλλων.
Το μέλλον βρίσκεται πίσω μας.
Ιδανικός ρόλος της Τέχνης για τον Ορίζοντα Γεγονότων είναι η δυνατότητα αλλαγής παρονομαστή στα μεγέθη, μετατόπισης της Πραγματικότητας σε μια άλλη διάσταση από την προσφερόμενη και εν τέλει ο προσανατολισμός του βλέμματος σε ένα πεδίο ηδονικών επιλύσεων των ζητημάτων της Ζωής.
Ως γνωστόν, η Αλήθεια κατασκευάζεται κι αυτή, όπως και το Ψέμα...
Το σκηνικό της Ελληνικής κρίσης έχει έντονα τα στοιχεία προτετελεσμένης προφητείας, η οποία αφού πρώτα μας έσυρε μέσα απ τη φούσκα της ευημερίας και των εγωιστικών προτύπων, τώρα μας περνάει στα έρημα τοπία της υποβάθμισης και του εξευτελισμού του ατόμου. Μοιάζει σαν μια επιδημία η οποία εξαπλώνεται με την (τοξική) πληροφορία. Ο συντονισμένος ρόλος των media οργανώνει την φαινομενικότητα και προστατεύει τα γεγονότα. Ζητούμενο απ την Τέχνη είναι η απενεργοποίηση ακριβώς αυτού τού μηχανισμού με τη δημιουργία ενός καλού απορρυπαντικού για το βλέμμα και όχι μόνο...
2. Πώς προσεγγίζετε την έννοια της αποτυχίας;
Σε μία διαφορετική είσπραξη εννοιών όπως Εγώ, Άλλος, Έχω, Είμαι κλπ η έννοια της Αποτυχίας θα είχε μια διαφορετική αξία από την εποχή της περιορισμένης αυτονομίας και αυτοκαθορισμού που ζούμε τώρα. Καθώς οι έννοιες χρεωκοπούν και αυτοκτονούν μαζικά εμείς πρέπει να μετριάσουμε τη χαρά μας (ή τη λύπη μας) και να κοιτάξουμε ευθεία πίσω απ τις λεπτές γραμμές. Γιατί χρεωκοπώντας πχ η Οικονομία, η Κοινωνία, η Δημοκρατική αντιπροσώπευση, η Εθνική αυτονομία, η Επανάσταση ακόμα, ουσιαστικά αποτυγχάνει η εξουσιαστική και πελατειακή τους χρήση. Ο συνδυασμός που ξεκλειδώνει το χρηματοκιβώτιο της Ευτυχίας, υπάρχει μέσα και συγχρόνως πολύ μακριά τους. Βέβαια για τον Ορίζοντα Γεγονότων, αποτυχία ως νέο δεδομένο, ούτως ή άλλως, δεν υφίσταται καθώς παρουσιάζει έως αυτή τη στιγμή, μηδενικό ισολογισμό εσόδων, χρηματοδοτήσεων πολιτικής υπεραξίας κάθε είδους και όποιας -ακόμα και προσχηματικής- δημοσιότητας. Η επιβίωση της εταιρίας μας, δεν στηρίζεται σ αυτά.
3. Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει μέλλον; Ή η κατάρρευση είναι αναπόφευκτη;
Προτείνονται δύο δράσεις συνολικά οι οποίες θεωρούμε ότι κάθε μία εξ αυτών με τον τρόπο της δίνει κάποια διέξοδο.
α. Ένα εργαστήρι ''λαϊκής ψυχοθεραπείας'', όπου καλείται το κοινό να φέρει συσκευές τηλεόρασης και καλλιτέχνες να τους ''απαλλάξουν" απ' αυτές επιστρέφοντας τες σαν έργα Τέχνης, ή γενικώτερα συσκευές για τη μεταφορά του υποκειμένου σ' ένα αποπυρηνικοποιημένο στάδιο της συνείδησης, - όπως πχ. ενυδρεία.. Η δράση προβλέπεται τριήμερη, ακολουθώντας το βιβλικό μοτίβο, από την πτώση ως την κάθαρση.
β. Ένα γραφείο - ''ανταλλακτήριο'' νομισμάτων που θα λειτουργήσει από την ''ΑRT BANK'' με τυχαία συχνότητα, στους χώρους της Μπιενάλε. Εδώ, παρουσιάζονται καλλιτεχνικά νομίσματα τα οποία έχουν παραχθεί την προηγούμενη χρονιά, στα πλαίσια του project ART BANK. Με αυτή τη δράση επιχειρείται να διερευνηθεί η έννοια της ανταλλαγής σε σχέση με το υπάρχον νόμισμα και τις στρεβλώσεις που κουβαλά πάνω του, και ένα άλλο, φαντασιακό, νόμισμα για ανταλλαγές χρόνου, επικοινωνίας, διαθεσιμότητας, αισθητικής και, βεβαίως, αγνών αισθημάτων...
Πιστεύουμε ότι αυτού του τύπου οι δράσεις απενεργοποιούν συμβολικά τη συνοχή του ντόμινο και άρα δυσχεραίνουν αναπόφευκτα την πτώση.
Η κατάρρευση απομακρύνεται σαν έννοια και αν σκεφτούμε ότι είναι σοφό όταν μαθαίνεις απ' τα λάθη σου, όπως και ακόμα σοφώτερο, όταν μαθαίνεις απ τα λάθη των άλλων.
Το μέλλον βρίσκεται πίσω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου